အေလာင္းဘုရားရဲ႕ ေရႊသ၀ဏ္လႊာ
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀ ေက်ာ္တုန္းက အေလာင္းဘုရားရဲ႕ ေရႊသ၀ဏ္လႊာသကၠရာဇ္ ၁၇၅၆ ခုႏွစ္ေလာက္တုန္းက အေလာင္းမင္းတရားႀကီး ဦးေအာင္ေဇယ် ကေန ဒုတိယေျမာက္ ေဂ်ာ့ရွ္ဘုရင္ဆီကို ပို႔တဲ့ ေရႊသ၀ဏ္လႊာကို ပညာရွင္ေတြက ျပင္ပကမၻာကုိ ထုတ္ေဖာ္ျပသလိုက္ပါတယ္။
ပတၱျမား ၂၄ လံုးနဲ႔ စီျခယ္ထားျပီး ေရႊျပားေပၚမွာ ျမန္မာစာလံုးေတြ ထြင္းထားတဲ့ အဲဒီ ေရႊသ၀ဏ္လႊာမွာ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံနဲ႔ ဗမာႏိုင္ငံ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ခ်စ္ၾကည္ေရး၊ ကုန္သြယ္ေရး အေၾကာင္းေတြကို ေရးထားတာလို႔ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ ထုတ္ျပန္ခ်က္ကို တယ္လီဂရပ္ သတင္းတပုဒ္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ဒီသ၀ဏ္လႊာဟာ ဒုတိယေျမာက္ ေဂ်ာ့ရွ္ဘုရင္ရဲ႕ ေမြးရပ္၊ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံ Hanover ျမိဳ႕က Leibniz စာၾကည့္တိုက္ရဲ႕ လံုျခံဳေရး မီးခံတိုက္ထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဒီအတိုင္း ရွိေနခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ကုန္းေဘာင္ေခတ္က ျမန္မာစာေပ အေရးအသားနဲ႔ အဲဒီ ေရႊသ၀ဏ္လႊာကို ဘာသာျပန္ဖို႔ သမိုင္းပညာရွင္ေတြက သံုးႏွစ္ အခ်ိန္ယူခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အတိႆယ၀ုတၱိ အလကၤာနဲ႔ ဖြဲ႔ႏြဲ႔တင္စားေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ အဲဒီ သ၀ဏ္လႊာဟာ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ပင္လယ္ရပ္ျခား ကုန္သြယ္မႈ တိုးတက္ေရးအတြက္ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံက ပုသိမ္မွာ ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းေဆာက္လုပ္ဖို႔ ကမ္းလွမ္းလာတာကို ၾကိဳဆိုခြင့္ျပဳေၾကာင္း အေလာင္းမင္းတရားၾကီးက ေဂ်ာ့ရွ္ဘုရင္ကို စာျပန္ထားတာပါ။ အဲဒီ သ၀ဏ္လႊာကို ဆင္စြယ္ထဲမွာ လိပ္ျပီး ထည့္ထားတာလို႔ ဆိုပါတယ္။
“ဘုန္းတန္းခိုး အာႏုေဘာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုၾကြယ္၀ေသာ ေရေျမ့သခင္၊ မင္းမ်ား၏ ဘုရင္၊ ေရႊ ေငြ ေက်ာက္သံပတၱျမားတို႔ကို ပိုင္စိုးေတာ္မူေသာ ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္၊ ဆင္နီမ်ားရွင္ အေရာင္စံုလွေသာ ဆင္မ်ားရွင္မွ အဂၤလိပ္ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ဘုရင္မင္းျမတ္ထံသို႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သပါတယ္” လို႔ ေရႊသ၀ဏ္လႊာမွာ ပါရွိတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
(တကယ့္ ျမန္မာအေရးအသားကေတာ့ ဒီ့ထက္ပိုဖတ္လို႔ ေကာင္းမွာေပါ့ေနာ္။ အခုဟာက အဂၤလိပ္လို ေရးထားတာကို ဘာသာျပန္လိုက္တာဆိုေတာ့ တမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္ေနမယ္)
သ၀ဏ္လႊာထဲမွာ အဲဒီတုန္းက ပုသိမ္မွာ ဆိပ္ကမ္းကိစၥအတြက္ ေရာက္ေနတဲ့ ျဗိတိန္ သံတမန္ Henry Brooke ရဲ႕ အေၾကာင္းကိုလည္း ေရးထားပါသတဲ့။
“ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ႕ သံတမန္ေတာ္ Mr. Henry Brooke ရဲ႕ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းဆိုခ်က္အရ ပုသိမ္ဆိပ္ကမ္းမွာ အေဆြေတာ္တို႔ရဲ႕ သေဘၤာေတြ ဆိုက္ကပ္ဖို႔အတြက္ အလိုရွိတဲ့ ဆိပ္ကမ္းေနရာကို ေပးဖို႔ ခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ ခြင့္ျပဳမိန္႔ စာခၽြန္လႊာနဲ႔ တံဆိပ္ေတာ္ကို အဂၤလိပ္ ဘုရင္မင္းျမတ္ဆီ ပို႔ေပးျပီး ပုသိမ္ျမိဳ႕၀န္ကိုလည္း ညႊန္ၾကားစာပို႔ထားပါတယ္” ဆိုတာေတြ သ၀ဏ္လႊာမွာ ေရးထားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဒီသ၀ဏ္လႊာကို ေလ့လာခဲ့တဲ့ သမိုင္းပညာရွင္ Dr Jacques Leider က ဒီစာကို ပို႔တဲ့အခါမွာ ျဗိတိန္က သိမ္းပိုက္ထားတဲ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံ မဒရပ္စ္ကေနတဆင့္ ပို႔လိုက္တာျဖစ္ျပီး ျဗိတိန္နန္းရင္း၀န္ William Pitt ကေနမွ တဆင့္ ဒုတိယေျမာက္ ေဂ်ာ့ရွ္ဘုရင္ဆီကို ေရာက္တယ္။ ေဂ်ာ့ရွ္ဘုရင္က Hanover က စာၾကည့္တိုက္ကို ၁၇၅၈ မတ္လမွာ ပို႔လိုက္ျပီး ဒီသ၀ဏ္လႊာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တရား၀င္ အေၾကာင္းျပန္တာ တစံုတရာ မရွိခဲ့ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။
(ဒီသ၀ဏ္လႊာသာ အဂၤလိပ္လို ေရးထားတာ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ အေျခအေနက တမ်ိဳး ျဖစ္သြားမယ္ထင္တယ္ေနာ္။ ဘာလို႔ဆို ဒီ၀ဏ္လႊာ ေရးသားေပးပို႔တဲ့အခ်ိန္ဟာ အဂၤလိပ္ေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံကို စတင္က်ဴးေက်ာ္ နယ္ခ်ဲ႕လာေနတဲ့အခ်ိန္၊ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ အစပ်ိဳးခဲ့တဲ့ အေလာင္းမင္းတရားၾကီး ဘုန္းတန္ခိုး ၾကီးထြားေနခ်ိန္ျဖစ္တယ္။)
ဒီလို ရွိေနရာက ေရႊသ၀ဏ္လႊာဟာ ဒိန္းမတ္ဘုရင္ Christian VII ရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားရတဲ့ Leibniz စာၾကည့္တိုက္က သမိုင္း၀င္ ပစၥည္းေတြထဲက တခုအပါအ၀င္ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ စာၾကည့္တိုက္ရဲ႕ ညႊန္ၾကားေရးမႉး Georg Ruppelt ဆိုပါတယ္။ (ဒိန္းမတ္ဘုရင္ Christian VII ဟာ အမတ္ဆိုး အမတ္ညစ္ေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္မျငိမ္သက္မႈေတြေၾကာင့္ စိတၱဇ ေ၀ဒနာခံစားရျပီး ဆံုးပါးသြားရတယ္လို႔ သမိုင္းမွာ ထင္ရွားပါတယ္)
အဲဒီလို ပ်က္စီးသြားတာေၾကာင့္လည္း သ၀ဏ္လႊာေပၚက စာေတြဟာ ဖတ္မရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့တာလို႔ ပညာရွင္ေတြက ေျပာပါတယ္။
ဒီ ေရႊသ၀ဏ္လႊာကို စာၾကည့္တိုက္မွာ ဇန္န၀ါရီ ၁၈ ရက္ေန႔အထိ အမ်ားျပည္သူ ေလ့လာႏိုင္ေအာင္ ျပသထားမယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေရႊသ၀ဏ္လႊာဟာ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ တန္ဖိုးရွိေနတာမုိ႔ အမ်ားျပည္သူကို ျပသဖို႔ အျမဲတမ္းထားသင့္ မသင့္ မဆံုးျဖတ္ရေသးပါဘူးတဲ့။
ဇာနည္မာန္ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္သည္။
Irrawaddy's blog မွ တဆင့္ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
0 件のコメント:
コメントを投稿